2019 was me het jaartje wel. Wat je soms in een decennium meemaakt, leek nu in 12 miezerige maanden samengebald. Natuurlijk waren er ook mooie momenten, maar helaas ook een hoop moeilijke en verdrietige. Daar doe je niks aan en het is natuurlijk puur toeval dat deze allemaal in één jaar gepropt zaten. Maar het maakte wel dat ik het staartje van 2019 zo snel mogelijk afraffelde om door te gaan naar een vers, schoon, mooi nieuw jaar.

Wie mij een beetje kent, weet dat ik een lichte obsessie heb met dubbele getallen. Dus… 2020 wordt mijn jaar! Dat voel ik aan alles. Zo kijk ik uit naar (en op tegen) mijn allereerste marathon in april. Heb ik hoop dat mijn grote liefde en ik een manier vinden om samen gelukkig te zijn en ga ik er vanuit dat er mooie kansen voor me komen op woon- en werkgebied.

Ik geloof niet in goede voornemens. Ik vind dat je je dingen niet moet voornemen, maar dat je ze moet doen. Want het leven is te kort om je dingen voor te nemen. Dus wat ik ga doen in 2020? Verder op het pad waar ik nu op loop. Maar dat pad verhuis ik wel naar een nieuwe plek. Ik neem beslissingen waar ik gelukkig van word. Ik blijf bij mezelf. Ik laat dingen uit m’n verleden los. Ik koester m’n naasten. Ik probeer nieuwe dingen. En blijf de dingen doen waar ik blij van word.

Maar het eerste wat ik deed op 1 januari om 00.00 uur was alle ellende uit 2019 de lucht in knallen. Doei, tot nooit meer ziens!

Ik wens jullie allemaal een mooi en gelukkig 2020!

Foto: Vernon Raineil Cenzon