Langs de Schie zagen we het schattigste huisje dat er bestaat. Een klein huisje aan een fietspad, met een houten bankje voor de deur. Zittend op het bankje kijk je uit over het water. Ik ben niet op zoek naar een huis voor twee en aan samenwonen denk ik ook nog niet, maar van dit huisje sloeg onze fantasie toch even op hol.

Het huisje had een enorme aantrekkingskracht op ons. En op meer mensen, zo bleek al snel. Het te koop-bord dat ervóór stond was binnen een dag alweer weg. We waren te laat.

We zagen het helemaal voor ons. Hoe we, met een kop thee of een biertje, in de avondzon op het bankje zouden uitkijken over de Schie. Een klein bootje voor de deur, zodat we lekker het water op kunnen op mooie dagen. En hoe heerlijk zou het zijn om een duurloop te doen langs het water, richting Delft.

Alles klopte. Zelfs de inrichting was helemaal naar onze smaak. Het voelde aan als een vakantiehuisje. Gelegen in een rustig, dorps gebied, maar op fietsafstand van het centrum. En op loopafstand van een gezellige winkelstraat. Ik ben verknocht aan grote steden, maar nu wilde ik het liefst meteen de verhuisdozen tevoorschijn halen.

En nu dromen we nog stiekem nog steeds van het huisje. Wie weet komt het ooit terug op ons pad…