Ik was als tiener al fan van Janis Joplin. Ik wist niet veel van haar en kende eigenlijk alleen haar muziek. Nummers als Piece of my heart, Mercedez Benz en Me and Bobby McGee. Wie kent het niet? Haar rauwe stem en emotionele uithalen herken je overal boven uit. Net als haar woeste haardos en stijl.

Janis Joplin was de eerste echte vrouwelijke rockster en inspireerde talloze artiesten. Zoals Alicia Keys, Lady Gaga en Melissa Etheridge die ervoor zorgde dat ze werd opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame.

In 2015 zag ik de documentaire over haar (zie de foto van de vertoning in ’t Hoogt, Utrecht) en afgelopen week las ik over haar leven het boek Janis van Holly George-Warren.

Hoe meer ik las, hoe meer ik onder de indruk ben van haar. Deze vrouw was zoals ze klinkt en eruit ziet. Stoer, onverschrokken en tegelijkertijd heel gevoelig en met het hart op de goede plek. Ze was een vrije geest die maling had aan conventies. Ze groeide op in het zuiden van de Verenigde Staten in Port Arthur Texas halverwege de jaren ‘50 van de vorige eeuw. Ze sprak zich uit tegen racisme terwijl dat in die tijd nog geen gangbare mening was.

In haar uiterlijk durfde ze ook zichzelf te zijn. Toen meisjes van haar leeftijd nog in petticoats liepen met getoupeerd suikerspinnen haar, droeg zij al Levi’s en liep ze op blote voeten.

In 1967 brak ze echt door op het Monterey festival, waar ook the Who, Joan Baez en Bob Dylan op het podium stonden. Janis Joplin en haar band waren de hit van het festival. Alle grote rocksterren uit de jaren ’60 komen in het boek voorbij. Zo woonde ze een tijdje in één huis met the Grateful Dead met wie ze Southern Comfort dronk en was Jimi Hendrix een soort soulmate van haar.

Hoewel ik wist waar het boek zou eindigen – ze stierf op haar 27^e aan een onbedoelde overdosis heroïne- vond ik het vreselijk om op dit punt te komen in het boek. Maar het is waar dat Janis Joplin ook een donkere kant had, een soort existentieel verdriet dat het leven niet brengt wat het belooft. Ze noemde dit gevoel de kozmic blues die ze probeerde te verzachten met drugs en alcohol. Ze schreef er een prachtig nummer over met dezelfde titel. Zoals Little girl blue hét nummer van de documentaire uit 2015 is (ook supermooi!), is Kozmic blues hét nummer van dit boek vind ik.

Prachtig, mijn luistertip van deze week!