Jaaaa, het is lente! Ineens was het zover. Overal schoten bollen de grond uit. Die waren natuurlijk al even bezig aan hun opmars, maar het leek wel of ze allemaal tegelijk tot explosie kwamen en mijn aandacht trokken.

In mijn huis was het al een paar weken lente, met een grote bak vol sterk geurende hyacinten, uitbundig bloeiende narcissen en vrolijke blauwe druifjes. Ik had meteen ook maar afscheid genomen van mijn winterjas, al heeft die toch nog zeker drie keer zijn rentree moeten maken.

Maar nu ook de zomertijd is ingegaan, voelt het alsof de lente echt is begonnen. Ik had helemaal niet door hoezeer ik het jaargetijde gemist had, totdat ik een wandeling maakte in het zonnetje en bedacht hoe we binnenkort weer ‘met zonder’ jas naar buiten kunnen. Ik verheug me daarop.

Waar ik me nog meer op verheug? Picknicken in het park, ontbijten op balkon, een lange fietstocht, een duurloop zonder tintelende handen. En vrolijke mensen. Want in het zonnetje ontdooit zelfs de luidst mopperende Nederlander en wordt het vanzelf gezellig.