Door mijn verhuizing ben ik inmiddels kampioen meubels in elkaar zetten. Afgelopen zondag kocht ik dan eindelijk mijn laatste meubelstuk, een kledingkast. Ik was de dozen en koffers in mijn slaapkamer meer dan zat en had gelukkig eindelijk een passende kast gevonden.

Zaterdag haalden we de kast op bij de grote Zweedse meubelgigant. Maandag bedacht ik dat, hoewel het qua formaat en gewicht een tweepersoonsklus was, ik alvast een begin zou maken. Maar het begin werd een midden en liep uit in een einde. Luid meezingend met de foute hits op de radio, zette ik zo de hele kast in elkaar.

Ja, het kostte een paar uurtjes en de nodige zweetdruppels, want de onderdelen zijn best zwaar en het was warm. Maar hé, het eindresultaat hield me op de been. Ik had er zowaar lol in. Alleen is er één ding dat me opvalt. Met elk meubelstuk dat ik de afgelopen maanden in elkaar zette, bleven er ruime hoeveelheden schroefjes, klemmen, dopjes en andere kleinigheden over.

We kennen allemaal het cliché van het ene missende schroefje bij een doe-het-zelfpakket. Nou, daar had ik geen last van. In de kast staat een bak vol ijzerwaren die ik waarschijnlijk nooit zal gebruiken, maar waarvan ik het zonde vind om weg te gooien. Dus mocht je ooit een schroefje, haakje of klemmetje missen, dan weet je wie je kunt bellen.

_{Foto: Konstantin Evdokimov via Unsplash}