Als je op kantoor werkt, dan vliegen de ‘jeukwoorden’ je om de oren. De ene afkorting (afko) is nog niet ingeburgerd, of de volgende staat alweer te trappelen om iedereen gek te irriteren. Dus wil ik het eens hebben over mijn lievelingswoorden. Woorden waar ik blij van word.

Er zijn er een aantal die ik al jaren met me meedraag. Waarschijnlijk omdat ze nooit hip zijn geweest, dus ik niet de kans heb gehad om ze zat te worden. Dit zijn mijn favorieten.

Pluis. Als in: dat is niet pluis. Doet denken aan een ouderwetse detective. Prachtig.

Lieve of Lieven. Oké, dit is een naam, maar dat doet niets af aan de ontzettende positiviteit die ervan afstraalt.

Bups. Doet me denken aan een rups. Met een bups doe je altijd iets gezelligs.

Sikkeneurig. Ik zie een oude mopperkont, maar met een klein hartje.

Ratjetoe. Een ongeorganiseerd, maar wel heel aangenaam zooitje.

Mesjogge. Een lief scheldwoord. Heel mooi. Niks meer aan doen. 

Blieven. Omdat mijn kleuterjuf dat zei (wie blieft er nog een pakje melk?) en ik me als vijfjarige ineens realiseerde waar alsjeblieft vandaan komt.

Smurfen (werkwoord). Deze fiets ik er nog af en toe in. Gewoon om saaie dingen een beetje leuk te maken: “Heb je dat idee al uitgesmurft?”

Giraffe. Je ziet het voor je: een onhandig, sierlijk dier rennend over de Savanne.

Eekhoorntjesbrood. Hoe schattig kun je het krijgen.

Ranonkel. Ik denk dat de R in Peter R. de Vries staat voor Ranonkeltje. Peter Ranonkeltje de Vries.

Eén Engels woord dan: acorn. Omdat het precies klinkt als het Nederlandse eekhoorn. Is daar een verband? Al googelend vind ik er niet het bevredigende antwoord op dat ik had gehoopt.

En ten slotte mijn lievelingswoord….

Lieffie. Geen uitleg nodig. Toch?