Mijn to-dolijst is meestal geen succes. Tenminste, aan het begin van de dag is het dat vaak nog wel, maar aan het eind van de dag toch vaak net iets minder. Van alle items die ik zorgvuldig en enthousiast had opgeschreven, gaan er op zijn minst een aantal onaangebroken weer mee naar het lijstje van de volgende dag. En weer naar de dag erna, enzovoort.

Het zijn van die taken die te groot bleken om af te ronden in één dag of te groot om überhaupt aan te willen beginnen.

Dingen waar ik net even tegenop zag en van die zaken waarvoor ik anderen nodig had om ze af te kunnen strepen en die nu onaf op mijn to-dolijstje blijven hangen totdat die ander het ook als prio op zíjn lijstje heeft staan.

Mijn todo-lijstjes komen in verschillende vormen. Ik heb bijvoorbeeld het overzichtelijke lijstje: alle taakjes netjes onder elkaar. Een teken van goede voorbereiding. Voornemen: we gaan dit eens heel gestructureerd aanpakken vandaag. En het chaotische lijstje: zeg maar het overzichtelijke lijstje, maar dan aangekoekt met allerlei erbij gekrabbelde extra ideeën en plannetjes. 

En natuurlijk aangekoekt met nieuwe to-do’s die tussendoor kwamen vliegen en waartegen ik geen nee kon zeggen. 

‘Zou je mij kunnen helpen met een mailing?’ (collega)

‘Ja leuk, ik kan je wel helpen. Wanneer moet het af zijn? (ik)

‘Nou … eigenlijk wil ik het vandaag wel de deur uit hebben.’ (collega)

Aha! Dag to-dolijst.

Maar ik heb er wat op gevonden. Want zo’n onafgerond takenlijstje voelt toch een beetje als …ja…. onaf.  Op drukke dagen draai ik het nu daarom om. Ik schrijf niet op wat ik moet doen, maar ik noteer steeds wat ik al heb afgerond. Zo ontstaat in de loop van de dag een daadkrachtig overzicht van gedane zaken. Door elke afgeronde taak zet ik voor de lekker een duidelijke streep. Klaar.

Groot succes!