Mijn jongste zoon was jarig. Hij viert alles graag uitgebreid en uitbundig. En groot gelijk heeft hij. Cadeautjes horen ingepakt te zijn (ook als ze een onmogelijk formaat hebben om in te pakken), er moeten slingers én ballonnen zijn en het liefste slagroomtaart van de Hema met van die suikertjes aan de zijkant.

Met de traktatie hadden we onszelf overtroffen. Geen kant-en-klare cakejes of verpakte koekjes, maar een zelf geknutselde en gebakken creatie dit keer. Vol verwachting stuiterde H. naar school. Ik liep voorzichtig naast hem met de traktaties op een groot dienblad. Wie zou hij uitkiezen om te helpen uitdelen? Hij verheugde zich nu al op het uitblazen van de kaarsjes. Ja mam, echte!

Bij de klas aangekomen, heerste er chaos. De juf was ziek. Kinderen liepen in en uit en de directeur stond in de deuropening om de kinderen in groepjes over de andere klassen te verdelen. Daar ging H.’s verjaardagsfeest. Geen kaarsjes, niet op de speciale verjaardagsstoel zitten en geen vrolijk gefeliciteerd op het digibord.

Ach, wat naar zei de directeur. Maar tijdens de mindfulness-les zitten alle kinderen weer bij elkaar en kan hij toch uitdelen. Gelukkig maar. Ik zette de traktatie in het lokaal, kuste de jarige een fijne schooldag en liep de school uit.

Toen hij thuis kwam en ik vroeg hoe zijn verjaardag was geweest op school, zei hij ‘STOM! We mochten mijn traktatie niet direct opeten. We moesten er eerst naar kijken, toen mochten we er aan ruiken, toen mochten we alleen een likje nemen en toen ging de bel.’

O nee! Ze hadden de rozijnenoefening gedaan met zijn traktatie! Ik zag ineens de scène van cabaretière Marjolijn van Kooten voor me. En moest lachen. Wie niet weet wat de rozijnenoefening is, kan het even googelen. Je leert er mindful van te eten. Je kunt ook een klein stukje van Marjolijns cabaretvoorstelling hierover terugkijken. Hilarisch. We hebben ons thuis getroost met een stukje slagroomtaart en er heel aandachtig van genoten.

Foto: American Heritage Chocolate Unsplash.com