(zonder dat ik er beelden bij krijg)

Stel je voor. Je zit in een vergadering. Een collega houdt een presentatie. Iedereen luistert serieus en aandachtig. Jij ook. Totdat hij zoiets zegt als ‘dit systeem is toch echt de natte droom van elke data-analist?’

Iiieeeuw… zei hij nou echt natte droom? Waarom niet gewoon droom?
Er zijn gewoon dingen die je niet kunt zeggen in de zakelijke setting. Ik heb het niet over kantoorjargon of jeukwoorden. Ook al ligt het soms dicht bij elkaar. Het gaat over woorden en uitdrukkingen die je brein compleet de verkeerde kant op sturen. Associaties waar je op het werk echt niet op zit te wachten.

Sprekers zijn zich er vaak niet van bewust dat het gebeurt en kletsen vrolijk door. Terwijl jij denkt: blijven concentreren, niet afdwalen. Niets laten merken. Niet gaan lachen.

Nog zo één: ‘Zullen we even samen een hok induiken?’ om aan te geven dat je een onderwerp samen verder wilt bespreken. En meestal reageert een andere collega daar al gevat op terug.

Of nog zo’n kleffe: ‘Mag ik even iets tegen je aanhouden?’ Al een paar jaar een soort van geaccepteerde uitdrukking om je ideeën en plannen te delen met iemand en er advies over te vragen.

Ooit schrok ik van de uitdrukking ‘het boeien en binden van klanten’. Een term om uit te drukken dat je klanten wilt inspireren en betrokken wilt houden. Ik kende deze uitspraak niet en mijn gedachten namen direct de afslag naar SM-achtige taferelen.

Zelf zeg ik ook wel eens dit soort dingen. In een enthousiast verhaal zei ik eens ‘je moet wel echt met je billen bloot’. Snel keek ik naar mijn toehoorders of ze nog bij de les waren of totaal waren afgedwaald bij de blote billen.

Komt het omdat we visueel aangelegd zijn? Is het onze associatieve geest die er meteen op los projecteert? Of is het gewoon een gevalletje van een dirty mind is a joy for ever?

Heb jij ook wel eens van die uitdrukkingen of woorden waar je je gezicht niet bij in de plooi kunt houden?