Jeetje wat begon het lang te duren met die coronamaatregelen. En ik was het jaar zo positief begonnen.

Maar toen moesten we de lange, saaie januarimaand nog door. Daarna kwam februari met een verlenging van de lockdown en een avondklok. En ondertussen schuifelen we door naar maart en dan zo het voorjaar in met nog weinig lichtpuntjes aan de lentelucht.

De moed begon me langzaam in de schoenen te zakken. Netflix was uit, de goede moed ver te zoeken en de lontjes werden korter. De puber en de jongste begonnen elkaar de tent uit te vechten. Blijf aahhhaaaafffff……. Neeeeeeeee! Weg uit mijn kamer !!!!!

Mijn goed bedoelde adviezen om even naar buiten te gaan om wat energie kwijt te kunnen werden uiteraard in de wind geslagen. ‘Naar buiten? Waarnaar toe dan?’

Maar toen kwam de aankondiging van sneeuw en ijs. Met dat vooruitzicht begon iedereen ineens te jubelen en te kwispelen. Wat een opwinding en blijdschap een weerbericht teweeg kan brengen!

Mijn jongste ging preventief in zelfisolatie om maar geen enkel risico te lopen door een snottebel of verdwaald virusdeeltje binnen te moeten blijven en de sneeuw te moeten missen. In de facebook-groep van de buurt gingen de handschoenen, skibroeken en sneeuwlaarzen ineens razendsnel van de hand. Wie heeft nog maat 37? Schaatsen? Een slee iemand?

Ook de talkshowtafels hadden weer iets anders om zich over te buigen. Nieuwe deskundigen kwamen in beeld die cijfers deelden over voorraden strooizout, aantal strooiwagens en het verschil uitlegden tussen klimaat en weer.

Het bleek geen valse voorspelling. De wereld was zondag echt wit toen we wakker werden. De korte lontjes hier in huis verdwenen als sneeuw voor de zon. Met een crossfiets, 2 slees en touw gingen de puber en de jongste er samen op uit op zoek naar sneeuwhellinkjes.

In de parken werd volop gewandeld en ge-koffie-to-go’ed. Uiteraard met inachtneming van alle regels, voelde het heel gezellig buiten. Net als het laatste uurtje voor het ingaan van de avondklok nu heel gezellig kan zijn met overal mensen op de been die in hun eentje of in duo’s nog even gaan wandelen tot sluitingstijd.

Het lijkt wel of iedereen door de sneeuwpret weer een beetje adem haalt. Natuurlijk zijn er ook mensen die niets moeten hebben van de sneeuw en kou en uitkijken naar de zon. Maar ik denk dat zelfs zij hiervan opleven. Er moet toch even wat stoom van de ketel. Even naar buiten, even iets anders.

En de kou duurt voort. We hebben de schaatsen alvast opgezocht en klaarstaan. We gaan er nog even van genieten.