Ik had een fitbit besteld. En zoals dat gaat bij pakketjes, keek ik uit naar het moment dat de bezorger langskwam. Om de minuut refreshte ik de track & trace-link om te kijken of er nog wat veranderde in het bezorgschema, maar de fietsbezorger arriveerde precies op de aangegeven tijd.

Vanwege corona mocht ik geen krabbel zetten voor ontvangst, maar moest ik op 1,5 meter afstand mijn geboortedatum roepen ter controle. Het klopte helemaal en ik kreeg mijn pakje met een glimlach maar ook met een reuzenzwaai – want coronaproof- aangereikt. Eenmaal binnen zakte de moed me ineens in de schoenen. Wilde ik dit ding echt gaan dragen? En vooral gaan gebruiken?

Een tijdje geleden was ik weer behoorlijk off the wagon geraakt met mijn gezonde leefgewoontes. Ik at te veel en te ongezond en van voldoende bewegen kwam het ook niet echt. Als ik eenmaal van die gezonde wagen af ben, is het heel lastig om er weer op te komen. Ik val van de ene verleiding in de andere. Er hoeft maar iemand te roepen wijntje? Of: Iets lekkers erbij? en ik ga voor de bijl. En tja, als je eenmaal gezondigd hebt, kun je het maar beter goed doen. Een chipje meer of minder maakt dan ook niet uit en morgen – of ieder geval maandag – is vroeg genoeg om het weer gezonder aan te gaan doen.

Het tij moest dus weer gekeerd en ik zette mezelf op een regime van gezond eten, anderhalve liter water en 10.000 stappen per dag. Met mijn nieuwe fitbit en aangemoedigd door een bewegingsprogramma van mijn werk, hoopte ik de draad weer op te pakken en mijn gewoontes voor langere tijd in balans te houden.

In een interessant artikel van James Clear over gedragsverandering las ik ooit wat het geheim is achter het volhouden van goede gewoontes. Wil je je gedrag blijvend veranderen, schrijft hij, dan moet je je niet richten op het doel, maar op de persoon die je wilt zijn. Neem alvast de identiteit aan van die persoon (iemand die slank en fit door het leven gaat bijvoorbeeld) en ga je er dan naar gedragen. De uitkomsten zullen er vanzelf op volgen.

Ik geloof zeker dat het zo werkt. Maar toen ik mijn fitbit uitpakte, vroeg ik me ineens af of deze identiteit wel bij mij paste. Ben ik de persoon die verstandig en sportief door het leven gaat? Het hielp niet mee dat het vrijdagmiddag was en ik net een wijntje had ingeschonken met een bakje nootjes erbij. Was ik toch niet meer het type van de gezelligheid en van lekker eten? Moest ik me toch niet overgeven aan mijn bourgondische identiteit? Ik zou mijn glanzend nieuwe fitbit ook nog even kunnen laten liggen tot maandag…

Maar nee, dat was niet de bedoeling. Ik laadde mijn nieuwe gadget op, installeerde de bijbehorende app en meldde me aan voor een lesje powerdance de volgende ochtend. Dat laatste is overigens iets wat ik ook echt heel leuk vind en waar ik heel blij van word. Bijkomend voordeel: na één lesje had ik direct 7.800 stappen op de teller.
So far so good!