Het is 3.11 uur. Ben ik nou alweer wakker? Ja hoor. Net als de drie nachten hiervoor. Ik draai me om en probeer aan niets te denken. Zo snel mogelijk weer terug te doezelen in een warme slaap. Maar het lukt niet. Ik ben wakker.
Lees meer »
Het is 3.11 uur. Ben ik nou alweer wakker? Ja hoor. Net als de drie nachten hiervoor. Ik draai me om en probeer aan niets te denken. Zo snel mogelijk weer terug te doezelen in een warme slaap. Maar het lukt niet. Ik ben wakker.
Lees meer »
Hoe ik verdwaalde op Twitter en 4 uur later teruggevonden werd in een Facebook-groep over makkelijke vegetarische recepten die ook feestelijk zijn.
Lees meer »
Het zijn gekke tijden. Terwijl er mensen vechten voor hun leven, doen wij wat nodig is om het aantal besmettingen met het virus zo laag mogelijk te houden. Veel mensen, waaronder ik, werken thuis. We blijven zoveel mogelijk binnen. En om niet helemaal gek te worden, maken we af en toe een ommetje.
Lees meer »
Naast alle hartverscheurende berichten vanuit de ziekenhuizen over de ellende die het coronavirus veroorzaakt, werd ik geraakt door twee berichten die ik op social media voorbij zag komen die gelinkt zijn aan de situatie waar we nu in zitten.
Lees meer »
Op de radio kwam het liedje ‘ Swinging on a star’ van Spooky & Sue voorbij. Daar werd ik zo vrolijk van. Omdat het een blij deuntje is, maar ook omdat het de themesong van een tv-serie was die ik heel erg leuk vond, zo rond m’n twaalfde.
Lees meer »
Als tiener kon ik niet wachten tot ik oud genoeg was om uit te mogen gaan. Mijn moeder zei wel eens: ‘Als Hilde de lichtjes van de stad ziet, is ze blij.’ Daar had ze helemaal gelijk in.
Lees meer »
Mijn plan om dit jaar mijn eerste marathon te lopen viel in duigen. Ik zou op 5 april de Marathon van Rotterdam lopen. Mijn trainingsschema lag klaar. Maar ik was geblesseerd en kon niet eens begínnen met trainen. Met pijn in mijn hart moest ik langzaamaan de hoop laten varen dat ik aan de start zou staan van de mooiste marathon van Nederland.
Lees meer »
Je hebt complimenten die heel positief zijn en – toegegeven- misschien wat ongemakkelijk aanvoelen. Ik voel me er zelf vaak verlegen bij of ik word er ineens heel erg bewust van dat ik een soort van beoordeeld word.
Lees meer »
Toen ik begon met hardlopen was daar natuurlijk Evi, die me met zachte stem toesprak via m’n oortjes. Iets later luisterde ik muziek, om lekker in het tempo te komen. Heerlijk.
Lees meer »
“Wat vinden jullie? Maken velgen de auto?” We zaten aan tafel te eten toen mijn 12-jarige zoon deze vraag opwierp. Zijn oudere broer en zijn vader aten rustig door terwijl ze vanzelfsprekend ja begonnen te knikken en iets zeiden als “Ja klopt, eens.”
Lees meer »